Tarzan&Jane

Zo zaten we eerst nog op grote hoogte, maar hebben we vervolgens besloten de nachtelijke vorst van de Altiplano achter ons te laten en af te dwalen in de diepe Jungle van het Madidi Natuurreservaat. Ja, we zijn een heus Tarzan en Jane avontuur aangegaan en hebben ons gewaagd aan een zes daagse jungle tocht in het Boliviaanse Amazonewoud!

Na een vlucht met een bijpassend krakkemikkig vliegtuigje landen we in de jungle en kwamen we direct datgene tegen wat we al bijna drie maanden wisten te vermijden.. regen. Maar goed, wat verwacht je anders van het regenwoud? Gelukkig stond er op het vliegveld al een busje te wachten dat ons snel naar de junglestad Rurrenabaque bracht. Na twee daagjes acclimatiseren (denk verse sapjes en hangmatten) begon onze tocht. We kregen een echte survival Boliviaan – en uiteraard de enige die maar drie woorden engels sprak – die een grote passie bleek te hebben voor vlindertjes met cijfers op hun vleugels (ja, we hebben er zeker een kwartier naar lopen staren) en eenden in de jungle. Maar begrijp me niet verkeerd, want onze gids was echt geweldig. Hij wist enorm veel van de jungle en heeft ons een heleboel geleerd en laten zien. De eerste dag kwamen we aan in een heerlijke luxe lodge met zachte bedden, muskietennet en geweldige maaltijden. Hm.. we gingen op jungletour toch? ..

Ja, dat gingen we zeker, want op dag twee pakten we onze rugzakken en vertrokken we naar een kamp dat in de jungle lag. De zachte matrassen werden ingewisseld voor een matje van een halve centimeter, we droegen eten mee voor de komende vier dagen (ok.. en een kok..) en de eerstvolgende douche was twee dagen later (dat wil zeggen dat ik mijn haar kon wassen in een bruin riviertje). Na een hike in de omgeving van het eerste kamp zijn we de dag daarop 2,5 uur naar een volgend kamp gehiked en na twee dagen daar zijn we terug geraft naar het kamp. De nacht daarop hebben we op het strand geslapen in de hoop een Tapir te spotten, maar uren spionage mochten helaas geen vruchten afwerpen. Al met al muggenbulten en liters zweet.. we hebben het allemaal overleefd en we weten waarvoor we het hebben gedaan! In de jungle hebben we howler monkeys, kapucijnapen en titi monkeys (als eerste touristen!!) gezien, coati’s, taira’s, ara’s, uiteraard eenden en vlinders met cijfertjes op hun vleugels, kaaimannen (met kleintjes!), hoatzin’s, zwijnen die door het kamp scharrelden en.. vast nog wel wat meer. Verder nam onze gids ons in de maling met een blaadje “hier moet je op kauwen en tegen je tong houden.” Vervolgens was onze tong gedurende 20 minuten verdoofd.. en bedankt! Maar dat was eigenlijk wel gaaf dus. We hebben te horen gekregen welke bomen gebruikt werden om giftige speren mee te maken en welke om kleding en zelfs dekens van te maken en daarbij hebben we nog gedronken uit een boom (of eigenlijk uit een liniaan). Ook waren mijn handen verschillende keren rood van de kleurstof die uit verassend groene blaadjes kwam. We hebben groepen apen achtervolgd en een zwijn dat we nooit hebben gevonden, kortom genoeg te doen en leren in de jungle. Het waren 6 behoorlijk zware dagen en we hebben heel wat uren afgelopen in de hitte, maar we hebben zo veel gezien en gedaan!

Helaas moesten we na nog een dagje bijkomen in Rurrenabaque terug naar het aanzienlijk koudere en hoger gelegen La Paz. Dus op 3600 meter sleepten we onszelf hijgend en puffend de heuvels van La Paz op, om de volgende dag er nog maar eens 200 meter bovenop te gooien en naar Lake Titicaca te reizen.. en dan moet je nog 200 meter omhoog lopen met rugzak op. Dat – is – niet – leuk – op – 4000 – meter… Maargoed, vraag niet hoe, maar we hebben het gehaald.

De volgende dag hebben we ons toch maar gewaagd aan een hike over Isla del Sol. De plaats waar de Inca’s volgens hun oude verhalen oorspronkelijk vandaan kwamen en waar de zon zou zijn geboren. Daar hebben we een aantal dingen geleerd.. “behind the hill, there’s always an hill,” “Never think you’re almost there when you can’t actually see the end” en “Heuvels op 4000 meter zijn geen grapje.” Uiteindelijk kwamen we echter aan de andere kant van het eiland aan waar de chincana ruine lag waarnaar we opzoek waren, ook wel het labyrinth genoemd. Het was een heel complex van kamers en gangen waarbij er een aantal doorliepen en andere dood liepen. Toen we onze weg daar weer uitgevonden hadden zijn we opzoek gegaan naar de overige ruines op het eiland, helaas met weinig succes.. Op een vakkundig gebouwde Incamuur na, hebben we niet veel meer gezien. Gelukkig had het eiland zelf ook een hoop te bieden en ligt Isla del Sol gewoon op een enorm mooie locatie.

Bij Lake Titicaca hebben we het hoofdstuk Bolivia afgesloten en inmiddels zitten we in Cuzco, bijna klaar voor Machu Picchu!