Update

Zo, daar ben ik weer! En deze week is me uiteindelijk dan toch duidelijk geworden wat er van mij verwacht wordt. Volgende week beginnen hier de vacaciones utilis en dat betekend dat er een heel activiteitenprogramma voor de kinderen in elkaar wordt gezet. Vanaf volgende week wordt het dus kinderen begeleiden bij activiteiten en hier en daar helpen tijdens wat uurtjes waarin ze bijscholing krijgen.

Verder ben ik deze week mee geweest met een aantal kinderen naar de film en dat was eens eventjes wat anders dan de bioscoop in nederland. Om mee te beginnen dacht ik bij et binnenkomen van de zaal, ow het is eigenlijk best rustig.. Maar nee, natuurlijk was het niet rustig, de andere helft kwam gewoon in het eerste half uur van de film binnendruppelen.Verder hebben ze van het uitzetten van hun telefoon nog nooit gehoord, dus tijdens de film ging er zo´n 4 keer een mobiel af gevolgd door een "sssst" die de hele zaal doorging en een hoop gegiechel daarom. Opvallend was vooral dat ik dan ook géén geergerge blikken daarom zag. Verder dacht ik echt dat de peruanen maar een vreemd volk was. We zaten bij een thriller (de koreaanse versie van paranormal activity) in een zaal waar ook kinderen zaten van een jaar of 10 en waar ik zelf zat met een meisje van 13 en een jongetje van negen. Ik nog vragen of ze zeker wist dat dit de goede film was.. ja dat was allemaal goed. Dus na de film lopen we de zaal uit, ik met een doodsbang en helemaal stil geworden jongetje aan mn hand om er achter te komen dat we inderdaad in de verkeerde zaal zaten. Bleek dat ongeveer de helft van de zaal de verkeerde zaal in was gestuurd, in de andere zaal draaide the muppets. Al die kinderen dus met een klein trauma weer naar huis, maar gelukkig konden ze er hier wel om lachen.

Verder is er woensdag avond nog een vrijwilligster bij gekomen hier. Supergezellig en wat was ik blij met wat gezeldschap van een mede-nederlander! Na donderdag de stad samen te hebben verkend hebben we ons vrijdag nog even in de wijk hier achter Arco Iris gewaagd. Het ziet er daar allemaal een stuk armoediger uit. Er is open riolering, het ruikt er naar afval en de huizen zijn hoe verder je loopt hoe simpeler en vervallener.

Gister zijn we naar pilpintuwasi toe geweest. Dat is een vlindertuin en animal orphanage. En echt, het werk dat ze daar verrichten is zo goed. Naast de vlindertuin vangen ze er dieren op die in beslag zijn genomen, als huisdier werden gehouden of om een andere reden zijn langsgebracht. De dieren die vrij rond kunnen lopen zijn vrij om te gaan en staan waar ze willen (dat betekent dus óók geen hekken die het terrein afsluiten) en wanneer het mogelijk is proberen ze dieren die nog in het wild kunnen leven weer uit te zetten. Dus, daar loop je dan tussen de apen langs een ocelot, jaguar en capibara. Deze zitten dan wel in gevangenschap, maar worden wel zo nu en dan uitgelaten door iemand. Verder is het echt rondkomen met de middelen die ze er hebben en dat is niet veel. Alles dat daar binnenkomt wordt ook direct weer uitgegeven aan de beesten daar. Alles was er gewoon zo enorm in balans en ze leefden zo in balans met elkaar. Die ocelot was trouwens ook niet meer dan een grote huiskat, hij vond het heerlijk om even door Gudrun, de eigenaresse, geaaid te worden. Verder werden we daar zo enorm gastvrij ontvangen en vertelde ze met zoveel oprechte passie.. ik stond versteld.

Om bij Pilpintuwasi te komen was trouwens een boottochtje van 20 minuten over een zijtak van de amazone nodig.. ook geen verkeerde ervaring! Omdat het nu regenseizoen is staat het water erg hoog en je ziet de toppen van bomen die ooit langs de kant van de amazone stonden. Vervolgens kwamen we aan in pandracocha, een dorpje, vanaf waar we naar de vlindertuin zijn gelopen.

gisteravond zijn we Iquitos nog even ingeweest en het komt hier ´s avonds pas echt tot leven. Het hele Plaza de Armas (centraal plein hier) en de boulevard (net even iets anders van vlissingen zo langs de amazone) zat vol met mensen en gezinnetjes er werden ballen verkocht, er waren lichtjes en mensen waren vrolijk. Wat de kroon toch wel spande was dat we hier midden in een stad in het regenwoud in peru een verkleede smurfin tegenkwamen, waarmee we uiteraard op de foto zijn gegaan!

Nou mensen, dat was het weer even voor nu.. Hasta la vista